Solo nos vamos a mezclar.

- Pero todavía me odias un poco, ¿no?
- Bah.. no tanto.
- Era idota...
- Y yo. Pero bueno, lo seguimos siendo.
- Bah.. no tanto.
- ¡Y tú por que no cambias con los años!
- Si que cambio. Constantemente, maduro, decaigo, conozco, soy feliz, crezco, aprendo... lo que pasa que a veces vuelvo hacia atrás. Y me has pillado en una de esas...
- Qué mala suerte. Siempre tenemos mala suerte.
- Siempre nos quedamos sin gasolina.
- Y sin tabaco.
- Ves, en eso he cambiado, ya no fumo.
- Tampoco fumabas antes...
- Ves, cambio, y luego vuelvo hacia atrás...
- No, tu no cambias nunca... Tu te mezclas con lo que sea, pero tu composición no cambia.
- Ya... a lo mejor ahí radica nuestra mala suerte... en que solo nos vamos a mezclar.

Para franquear la sombra

Un día nos veremos
al otro lado de la sombra del sueño.
Vendrán a ti mis ojos y mis manos
y estarás y estaremos
como si siempre hubiéramos estado
al otro lado de la sombra del sueño.

J. P. Gaultier



Rondando estas fechas, una no puede menos que hacer honor a esos maravillosos spots, los únicos que merecen la pena en todo el año.

Make my day






Make my day.

Un inmejorable antídoto

Un inmejorable antídoto contra el bucolismo y la parsimonia, una fantasía de la violencia, tragedia griega en clave campesina que puede alumbrar, en una sola mirada, tanta irresponsabilidad humana.

Retrospectiva

Aumentou a velocodade da súa carreira por entre as árbores, saltou por enriba de troncos caídos, agachou a cabeza para esquivar as pólas máis baixas, cruzou polos fentos co medo de encontrar algunha serpe, evitou silvas, ortigas, pisou setas, atravesou auga.
Pero, de repente, o bosque cambiou por completo. Agora era máis tebroso e inhóspito. A luz do sol filtrábase como podía entre as árbores. Non oía ruido ningún e o cheiro a herba mollada falaba do frío que comezaba a facer.
Alí estaba por fin. Dentro da súa natureza desexada, propiedade xa das arbores, do río, da súa flora e dos animáis que se intuían. A atmósfera estaba envolta nunha extraña melodía, sintonía entre o vento e o gris das follas.
Chegara xa. ¿E agora qué? ¿Qué ía facer con tanta irresponsabilidade nos ollos?

Naturaleza acústica I